Zomaar uit het niets kwam de term omhoog, uitgedroogde dorst. Uiteraard toen ik last had van uitgedroogde dorst. Dat ik er vaak en veel last van kan hebben is zeker. Wat betekent dat nu, de zelfbedachte term uitgedroogde dorst?

Letterlijk en figuurlijk betekent dat voor mij dat ik last heb van extreme dorst zoals je kan hebben wanneer je bijvoorbeeld uitgedroogd bent. Of zo intensief hebt gesport met zweten, dat je hunkert naar vocht. Wanneer ik last heb van uitgedroogde dorst, is mijn mond zo uitgedroogd en klam dat ik minimaal 500 ml in één keer kan opdrinken. Als het al geen liter is. Er wordt dan niet uit een glas gedronken. Hoppatee, er wordt een fles gevuld met water en drinken maar. Het liefst koud kraanwater, maar niet zo koud als ijswater. Dan krijg ik het niet in één keer weg, omdat het tandvlees pijn doet.

Ik herken uitgedroogde dorst ook vaak als ik een stuk gewandeld heb. Ik kan dan snel klam raken, beetje benauwend gevoel hebben en doe dan altijd mijn jas open. Ook tijdens een training fysiotherapie komt het altijd voor.

Uitgedroogde dorst is typerend bij Cystinose. Veel mensen zonder transplantatie drinken z’n 5 tot 7 liter water op een dag. Na transplantatie vermindert dit vaak, omdat de nier weer goed functioneert. Dan drinkt men gemiddeld 3 tot 5 liter per dag.

Het allerlekkerst bij uitgedroogde dorst is en blijft een fles water die ik zo bij de hand heb. Ik ga dan ook zelden zonder fles met water van huis. Glazen waar ik uit drink zijn vaak groter dan 250 milliliter.

Je kunt mij dus altijd blij maken met een simpel glas water!

Ga jij de term uitgedroogde dorst ook gebruiken?