Hurler
Kinderen met de ernstige vorm van MPS 1 lijken vaak kort na de geboorte volkomen normaal, maar hebben vaker dan andere kinderen last van navel- en liesbreuken. Ook hebben deze kinderen in de eerste levensmaanden vaak last van terugkerende bovensteluchtweginfecties. Heel opvallend zijn de afwijkingen aan het skelet. De ruggengraat kan vergroeien en ook kan de stand en de vorm van de voeten veranderen. De schedel krijgt een afwijkende vorm en wordt groter. Daarnaast worden de gelaatstrekken grover. Veel kinderen met MPS I Hurler hebben heupdysplasie.
De diagnose wordt meestal voor het tweede levensjaar gesteld aan de hand van typische MPS 1 verschijnselen: de ontwikkeling blijft achter, de patiënt heeft veel infecties in de oren of luchtwegen, en de lever en de milt zijn vergroot. In de meeste gevallen is er sprake van een troebel hoornvlies: de buitenste, doorzichtige laag van het oog is dan niet meer helder. Ook kunnen andere symptomen worden gevonden, zoals een grote tong, stijfheid van de gewrichten en een uitstekend voorhoofd. Mede door de vervorming van de schedel kan zich een waterhoofd ontwikkelen.

De mentale ontwikkeling bereikt zonder behandeling meestal rond de leeftijd van twee tot vier jaar het hoogtepunt. Daarna nemen de verstandelijke vermogens weer af: alles wat patiënten al hebben geleerd, verleren ze weer. Er zijn echter kinderen die zich mentaal veel langer blijven ontwikkelen.

Als de onbehandelde patiënten ouder worden, verergeren de symptomen. Met name de vergroeiingen aan het skelet zorgen voor problemen. De kinderen vertonen 'dwerggroei': ze blijven klein en raken ernstig vervormd. Door die vervormingen kunnen de kinderen moeilijk bewegen, wat weer zorgt voor nieuwe vergroeiingen, bijvoorbeeld aan heupen, knieën en handen. Sommige kinderen krijgen een waterhoofd, mede door vergroeiing van de schedel.
Ook de eerder genoemde symptomen verergeren (infecties, vergrote lever en milt, oogproblemen) en de gelaatstrekken worden steeds grover: kinderen krijgen een grote tong, dikke lippen en grof haar. De luchtwegen worden steeds meer aangetast, waardoor de kinderen moeilijk ademen.

Kinderen met deze ernstige vorm van MPS 1 overlijden zonder behandeling meestal voor hun tiende jaar, aan de gevolgen van een infectie of door luchtweg- en hartproblemen.

Hurler-Scheie
Patiënten met het syndroom van Hurler/Scheie hebben in meer of mindere mate de typische verschijnselen die bij MPS 1 horen. In tegenstelling tot Hurlerpatiënten hebben ze bijna allemaal een normale of vrijwel normale geestelijke ontwikkeling. Lichamelijk kunnen ze wel grote problemen hebben. Vaak hebben ze vergroeiingen aan gewrichten in armen, benen, voeten, polsen en vingers. Omdat hun luchtwegen vaak zijn aangetast, zijn ze gevoelig voor infecties.
In de ernstigste varianten hebben patiënten al vroeg skeletvervormingen en een vergrote lever en milt. Soms kunnen de gelaatstrekken grof zijn. De patiënten hebben vaak al jong last van vertroebeling van het hoornvlies, maar dit heeft niet direct gevolgen voor hun gezichtsvermogen.

Scheie
Het syndroom van Scheie is de 'mildste' vorm van MPS 1, maar ook bij deze vorm kunnen de symptomen nogal uiteenlopen. Daarom ervaart de ene patiënt de ziekte als ernstig en de andere niet.
Patiënten hebben vaak last van hoornvliesvertroebeling. Lichamelijk kunnen zij slecht gaan functioneren doordat de ziekte de botten en gewrichten aantast. Ook kunnen doofheid en hartklachten ontstaan. Net als bij andere vormen van MPS 1 komen infecties aan de oren en luchtwegen geregeld voor.
Over het algemeen gaan de hersenfuncties bij patiënten met het syndroom van Scheie niet achteruit. Patiënten met een milde vorm van MPS 1 hebben veelal een normale levensverwachting.