De opgehoopte trimethylamine wordt uitgescheiden via zweet, adem en urine. Hierdoor komt bij patiënten met TMAU een geur vrij die meestal wordt omschreven als de geur van rotte vis (geuren die ook worden genoemd zijn: een muffe geur, de geur van rotte eieren, afval en uitwerpselen).

De intensiteit en de geur variëren en hangen af van de voeding, hormonale wisselingen, stress en de hoeveelheid zweet. Patiënten kunnen de geur vaak zelf niet ruiken.
De stof trimethylamine is onschadelijk en patiënten hebben dan ook geen lichamelijke klachten.
Sommige patiënten hebben al symptomen bij de geboorte, maar het gebeurt ook vaak dat patiënten vaak op latere leeftijd last krijgen van de ziekte, bijvoorbeeld rond de pubertijd of in de menopauze.

De ziekte heeft grote psychische implicaties. Mensen met de ziekte worden vaak gepest en voelen zich sociaal buitengesloten. Het is voor mensen met TMAU vaak moeilijk om een baan te behouden of relaties aan te gaan. 
De ziekte heeft echt niets te maken met persoonlijke hygiëne, maar heeft een biochemische oorzaak.