Eefje leek de eerste maanden van haar leven een heel normaal kind. Tot het moment dat ze haar spraak en taal ging ontwikkelen. ‘Toen dacht ik, hier klopt iets niet in haar ontwikkeling’, vertelt Anneke. ‘Bij het consultatiebureau viel het ook op, maar aan de andere kant, het ene kind is wat langzamer dan het andere in dat soort dingen.' Pas rond haar derde gingen de alarmbellen echt rinkelen. Eefje had een absence, een epileptische aanval van een paar seconden, gehad. Anneke: ‘Haar ogen draaiden weg. Ik wist toen nog niet dat het een absence was, maar ik wist wel dat het niet goed was.’